De Projectdirecteur bladerde wat door mijn CV en het marketingmateriaal.
“Zo, ik zie dat je veel ervaring hebt als Product Owner ad interim. Bij ons zijn Product Owners bij voorkeur eigen medewerkers. Ben je dat met ons eens?”
Hij legde mijn CV neer en keek me vragend aan.
“Dat hangt er maar van af” zei ik
“Kijk, als het om een nieuwe website of app gaat is het leuk en sexy om je naam daar als interne medewerker aan te verbinden en voor Product Owner te spelen.
Bij zo’n Scrumproject denkt het hele bedrijf graag met je mee en oppert allerlei ideeën om het eindproduct mooier en mooier te maken.
Als Product Owner heb je het dan gemakkelijk.
Je hoeft voornamelijk nee te verkopen en aan je collega’s uit te leggen dat hun idee nu niet goed past of nu nog niet genoeg oplevert. Je zet hun ideetje helemaal onderaan de Back Log en laat het daar lekker staan.
Bij de Nice to Haves. Geen haan die er naar kraait. Probleem geparkeerd.
Maar er zijn ook minder sexy Scrum projecten!
Het wordt een heel ander verhaal als jouw Scrumproject ingrijpende en dramatische consequenties heeft voor je collega’s.
Dat ze straks ander werk moeten gaan doen, waar ze helemaal geen zin in hebben. Of dat ze zelfs bang worden om naar een andere baas te moeten zoeken.
Dan is Product Owner spelen veel minder leuk. En ben je veel minder populair.
Niks leuke ideetjes van collega’s
Ze gaan je vertellen dat wat jij wil helemaal niet kan.
Ze gaan je ontlopen, tegen je samenspannen en je tegenwerken.
Daar gaat je velocity!
Jouw prachtige project ontmoet voortaan weerstand.
En je collega’s beweren wel dat ze “snappen dat het moet en dat het belangrijk voor het bedrijf is”, maar in werkelijkheid vinden ze jou eigenlijk een enorme eikel.
En een matennaaier.
Weet je wanneer het zelfs nog erger voor een Product Owner wordt?
Het wordt nog erger als je de Product Owner bent van een project dat consequenties heeft voor het huidige management.
En dat ze daar niet goed mee om kunnen gaan.”
De Projectdirecteur knikte instemmend.
“Dan kun je het verder wel vergeten” vervolgde ik.
“Jij bent dan als Product Owner niet langer die leuke ambitieuze medewerker die iedere manager of teamleider graag op zijn afdeling wil hebben.
Je bent opeens een bedreiging. Niet langer een onderdeel van de oplossing, maar een oorzaak van het probleem.
Ik heb meegemaakt dat interne Product Owners daarom stopten
Omdat hun lijnmanager fijntjes meedeelde dat de projectbeslissingen niet pasten bij een vervolgcarrière van de Product Owner binnen de organisatie.
Ze waren bang gemaakt en wilden zo snel mogelijk van het opeens career limiting Product Ownerschap af.
Het werd ze te heet onder de voeten.
Hun lijnmanager accepteerde dat natuurlijk snel en zeer bereidwillig en ondersteunde hun besluit met als argument dat het project veel te veel invloed had op de going business en het de continuïteit van de dienstverlening ernstig bedreigde.
Het project moest langzamer en de Product Owners waren plotseling urgent nodig voor het normale afdelingswerk.
Iedereen in de organisatie wist wie er achter zat
Maar niemand zei er iets van.
Een nieuwe Product Owner was vervolgens binnen de organisatie niet te vinden.
Geen wonder natuurlijk.
Daarom werd er eentje ingehuurd.
En ik had het niet gemakkelijk.
En de afgezwaaide interne Product Owners?
Die waren toch te veel beschadigd en vertrokken binnen 6 maanden alsnog, boos en verdrietig.
Ik ben het dus niet helemaal met jullie eens” zei ik.
De projectdirecteur begreep precies wat ik bedoelde en vroeg wanneer we konden beginnen.