*Dat doe ik niet*
Mike draaide zich om en richtte zich weer op zijn beeldscherm.
‘Maar waarom dan niet?’ vroeg ik.
‘Het is goed genoeg zo’, bromde hij. Voor hem was het gesprek afgelopen.
Daar zat ik dan
Met mijn mond vol tanden en een rooie kop.
En ik zat er mee in mijn maag. Want het moest echt beter vond de klant.
Heb jij dat ooit meegemaakt?
Dat iemand de kont tegen de krib gooit en niet meer wil meewerken?
Weet jij wat je dan moet doen om het elegant op te lossen?
Ik niet en het liet me niet los
‘s Avonds op mijn hotelkamer moest ik er nog steeds aan denken.
Hoe trek ik ‘m over de streep? Verdorie.
Ik vond een mogelijk antwoord op internet. Van psycholoog Michael Pantalon.
Stel deze twee ‘belachelijke’ vragen
Pantalon beweert dat ie een oplossing heeft en wil dat je deze 2 vragen stelt:
- kun je op een schaal van 1-10 aangeven in welke mate je bereid bent om het toch te doen?
- is het antwoord ‘1’, vraag dan ‘wat zou het in een 2 veranderen’, kiest hij/zij voor een 2 of hoger, vraag dan ‘waarom koos je niet voor een lager cijfer?’
Met vraag 1 nodig je de ander uit om in gesprek te blijven, met vraag 2 nodig je hem/haar uit om in te zoomen op de weerstand en tekst en uitleg te geven.
Het ‘belachelijke’ zit er volgens hem in dat de weigeraar deze vragen niet verwacht waardoor je hem verrast.
‘Ik probeer het’ besloot ik
Ook al leek het me verrekte moeilijk.
Toen ik de volgende ochtend, een beetje gespannen, op Mike afstapte was ik vastbesloten om hem die twee vragen te stellen.
‘Ik heb het al gedaan hoor’ zei Mike. ‘Het is al klaar’.
‘Ik had niet anders verwacht’ improviseerde ik razendsnel en lachte er bij.
En ik stapte vlug over op een ander onderwerp.
Of de twee vragen van Pantalon werken?
Geen idee.
Maar nu heb ik ze voor een volgende keer paraat.
En jij nu ook.
Dank je wel Mike.
Foto: David Shankbone