Een hersenbloeding betekende het einde van haar carrière als topbestuurder van Sara Lee.
Brenda Barnes leerde tijdens de langdurige revalidatie meer dan ooit het belang inzien van morele ondersteuning. ‘Ik voelde mij zó succesvol toen het mij voor het eerst weer lukte om te staan. Om mij heen klonk gejuich en mensen riepen dat het fantastisch was wat ik deed.
Ik besefte toen dat het enorm belangrijk is om je kinderen en je werknemers waardering te geven en te complimenteren voor de prestaties die zij leveren.
Voor mij als chief executive officer was het zo gemakkelijk om dat niet te doen.
Dat was voor mij een belangrijke les: moedig je kinderen en je werknemers aan, geef ze waardering voor wat ze doen, spreek je dankbaarheid uit.’
Bron: Volkskrant 18 januari 2017
Kritiek leveren en kanttekeningen plaatsen, daar hebben we weinig moeite mee
Op die manier denken we onszelf te kunnen profileren, laten we zien dat we helemaal bij de les zijn en dat we ons mannetje staan. Dat we de baas zijn en dat we niets voor zoete koek slikken. Dat we onze mensen scherp en actief houden en ze aanzetten tot kwalitatief hoogwaardige prestaties.
Maar is dat wel zo? Gaan ze echt beter presteren door kritiek?
Ontwikkelen we ons juist niet veel sneller en beter met een duwtje in de rug? Met een bruikbare aanwijzing en een bemoedigend woord? En zo nu en dan een compliment als we het verdiend hebben? Presteren we dan niet juist meer?
Het verbaast me steeds opnieuw hoe krampachtig we in zakelijke omgevingen omgaan met complimenten. Alsof het geven van een welgemeend en terecht compliment een nederlaag(je) voor de gever zou zijn. Alsof het onze positie zou ondermijnen.
Complimenten zijn het meest onderschatte beïnvloedingsinstrument
Doe het gewoon en denk er om:
complimenten geef je in het openbaar, kritiek lever je achter gesloten deuren.